امید آن می‌رود که این طرح آغاز خیزشی بلند بر به‌کارگیری علوم بومی کشور در خدمت صنعت گردد. با افزايش جمعيت و افزايش سطح زندگی و رفاه عمومی اهميت توليد آنزيم‌ها روز به روز افزايش می‌يابد. افزايش جمعيت جهان گسترش صنايع و به ويژه صنايع غذايی، دارويی و بهداشتی را ضروری كرده است. روش‌های توليد سنتی به هيچ وجه كفايت كميت و كيفيت لازم را نمی‌كند و جهت افزايش بهره‌وری در اين زمينه بايد از جديدترين روش‌ها در توليد استفاده شود. در چند دهه اخير فرآيندهای مبتنی بر كاربرد آنزيم‌ها به عنوان مناسب‌ترين و جديدترين روش در تغيير و تبديل تركيبات در صنايع گوناگون و به ويژه در صنايع غذايی، دارويی و بهداشتی مورد توجه قرار گرفته است. آنزيم‌ها از ديدگاه تجاری بر اساس خلوص و ميزان مصرف در سه گروه زير طبقه بندی می‌شوند:

1 – آنزيم‌های توليد صنعتی با حجم مصرف بالا و خلوص نسبتا پايين مانند آميلاز، پروتئاز، ليپاز، گلوكزايزومراز، كاتالاز و پني سيلين آسيلاز.

2 – آنزيم‌های آناليتكی با حجم مصرف كم و خلوص بالا مانند گلوكز اكسيداز، گالاكتوزاكسيداز، الكل دهيدروژناز، هگزوكيناز، موراميداز وكلسترول اكسيداز.

3 – آنزيم‌های مورد مصرف در درمان طبی با حجم مصرف خيلی كم و خلوص خيلی بالا مانند آسپارجيناز و استرپتوكيناز.

در این طرح هدف انتخاب سویه‌ای مناسب که دارای قابلیت تولید آنزیم در حجم بالا و نیز ویژگی برتر رشد در محیط‌های غذایی حداقل به منظور دستکاری ژنتیکی و انتقال ژن کدکننده‌ چهار آنزیم صنعتی (ژن کدکننده نیز بر اساس کاربرد در صنعت مورد، میزبان مورد نظر، خصوصیات مورد انتظار و ... گزینش می‌گردد) می‌باشد. سپس چهار آنزیم مذکور در یک پایلوت چند منظوره در حجم 100 لیتر تولید می‌شوند.

این پایلوت می‌تواند در کنار صنایع آنزیمی آینده کشور و با همکاری مراکز دانشگاهی و پژوهشی کشور نسبت به مهندسی سویه‌های با راندمان بالاتر و همچنین اثبات تولید در مقیاس 100 لیتر فعالیت نماید، نتیجه این امر کاهش هزینه‌های تولید، توسعه تکنولوژی، توسعه محصول و ارتباط تنگاتنگ صنعت و دانشگاه می‌باشد.